کانال تلگرام

به نام خدا

 

دروغ چرا دلم برای کانال تلگرامم تنگ شده است. این جا برایم منسجم است و دوست ندارم از تک جمله‌ها استفاده کنم.

باقری معلم ادبیات مدرسه است. کج خلق است. یک روز در دفتر دبیرها "دن‌کیشوت" می‌خواندم که سر صحبت را باز کرد. با این که دوست ندارم وقتی که مشغول کتابی هستم کسی به سراغم بیاید از این حادثه استقبال کردم. با هم فکر کنم دو ساعتی درباره ادبیات و کشش زبان‌ها گپ زدیم و چقدر دل چسب بود. من نظرهای ذوقی‌ام را می‌دادم و بیشتر درباره چیزهایی که حس کرده بودم سخن می‌گفتم و او حرف‌هایش از سواد عالی و خوبش بر می‌آمد.

صحبت درباره کشش زبان بود و این که موجز بودن زبان فارسی را هیچ زبانی ندارد و میل ما به موجز شنیدن را هیچ مردمی مثل ما فارسی زبانان ندارند. برای حرف‌ش شاهد مثال قدرت شعر فارسی را آورد.

حالا من یک سری چیزها دوست داشتم بنویسم که توان کشیده شدنشان کم بود. دوست داشتم از تفاوت حسم به زیبایی بنویسم که لطیف و جذاب و... به چه شکل هستند و تفاوتشان چیست ولی هرچه تلاش کردم بیشتر بنویسم زیاده گویی بود. همه حرفم یک جمله بود و در این وبلاگ دوست ندارم چیزی کوتاه بذارم.

دلم برای کانال تلگرامم تنگ شده است.