کمال گرایی عزیزم لطفاً پشت در بنشین بذار شروع کنم.

به نام خدا

 

زمان زیادی شده است که در وبلاگ چیزی از خودم به جا نذاشته‌ام. هر سری برای نوشتن آمدم بنویسم آنقدری نگاه کردم و ننوشتم که بی‌خیال شدم و رفتم پی کارم. اما این بار آمدم بدون داشتن موضوع بنویسم و دست از این کمال گرایی که باعث شروع نکردن و دیر شروع کردن‌هایم شده است دست بردارم. مدت‌هاست در کانال تلگرام می‌نویسم ولی در حال حاضر نیاز دارم بیشتر و بلندتر بنویسم و تلگرام زیبا نیست برای این کار. شاید این جا هرگز خوانده نشود ولی زیباست برای نوشتن.
موضوع‌هایی که هیچ وقت درباره‌شان ننوشتم را باید بیاورم بیرون و فوتشان کنم. باید بنویسم و ثبت‌شان کنم. نمی‌دانم الان هم نظر علی آن موقع هستم یا خیر ولی باید بنویسم و درست بنویسم. باید خود و کلمات خود را از وسوسه‌های تعاملی پاک نگه دارم. باید کلمات را تمیز نگه داشت.