یاهو
این جا ایران است و من دانشجوی جامعهشناسی با سابقه یک سال به صورت متمرکز کار کردن.
در این یک سال به کار اجرایی و محتوایی مشغول بوده و از این راه کسب درآمد کردهام.
از اجرایی ماجرا که بگذریم، تنها چیزی که مقابلمان میماند محتواست.
به حساب تعریف از خود بگذارید ولی در ایده پردازی و به کار بستن نگاههای تازه نیمچه استعدادی دارم که هرگز سعی در پرورش و تعلیمش نداشتم که مبادا این زمین بکر را چهارچوب ببندم و برگ برنده را هم خود بسوزانم.
با توجه به این جوهره درونی دائم میل به محتوا دارم و از اداره و کار اداری و کارمند به مفهوم عام آن بیزارم. این یعنی با توجه به وضعیت موجود اگر خورشید روزی از سوی دیگر طلوع نکند بازنشستگی ندارم چه برسد به حقوقش و از مزایا و انواع وامها و کارت رفاه هم بی نصیبم.
تنها خوبیش این است که شلوار پارچهای و پیرهن راهراه به تن نمیکنم.
این همه حروف کنار هم چیدم تا بگویم مطلوب من محتواست.
و به حرفهایی که میزنم دچار هستم.
اما برسیم به خود مفهوم محتوا! در فرهنگ لغت عمید ذیل کلمه محتوا آمده است:
۱. آنچه درون چیزی قرار دارد.
۲. [مجاز] آنچه در یک سخن قصد شده؛ مضمونِ سخن.
با کمی دقت در معانی آمده متوجه همنشینی الزامی برای محتوا میشویم. (خودتون دقت کنید آسونه میفهمید. همه چیو که من نباید بگم.)
اگر متوجه نشدید باید بگویم محتوا به تنهایی نه کارایی دارد و نه ارزش!
محتوا نیازمنده! نیازمند ظرف و قالب و به تنهایی راه به جایی نخواهد برد.
تمام اینها نوشته شد تا شناخت حاصل از مدت کوتاهی کار کردن را برایتان بگویم:
اگر میخواهید روی محتوا کار کنید یا کار میکنید، اولویت بر شناخت محتوای مدنظر و در کنارش (باور کنید عمر بسیار کوتاه و محتوا از هر نوعش رو به گسترش است.) ماهر شدن در ظرف مناسبی که علاوه بر علاقه، در آن استعداد دارید است.
ماهر شوید در استفاده و بهره بردن از قالب و ظرف برای عیان کردن محتوایتان.
مفت فروشی نکنید!
ظرف و محتوا را بگذارید در کنار هم و تولید کنید.
