تصمیم‌های بلندتر از قد همت‌ها
یاهو
یک
من باغبانی هستم که در کشت‌زار عمرم غیر از درختان بلند قامت و پربار و بی نقص در خواب ندیده‌ام!
و در بیداری و هنگام تفکر راه‌های رسیدن به آن باغ با آن درختانش را پیموده‌ام. گاهی در عالم تفکر مسیر را دویدم و بار دیگری آهسته رفتم و جای دیگری سینه خیر حرکت کردم.
وجه مشترک هر کدام از این پیمودن‌ها رسیدن بوده، است و خواهد بود.
اما در وادی عمل درختی نکاشتم مگر این که مدتی آب‌ش ندهم تا خشک شود!
ایراد نه از مسیر است و نه از برنامه‌ها، مشکل کار آن‌جایی است که درختان بلند را بلند همتان به بار می‌آورند.
همت بلند است که با آن می‌توان مسیری که در هنگام تفکر چیده می‌شود را پیمود و باغ درون خواب‌ها را ساخت و زمین عمر را آباد کرد.
پ.ن: این دست نوشته‌ها یک مجموعه هستند و با هشتگ #چرا_نمی‌توانم انتشار داده خواهند شد.
در این مجموعه قصد دارم یک عمر نتوانستن خود را ریشه یابی کنم.
